Regimeverandering: nieuwe achtergrond brengt nieuwe uitdagingen met zich mee

De term regimeverandering binnen beleggingsmarkten wordt doorgaans geassocieerd met inflatie en rentetarieven die terugkeren naar het niveau van vóór de wereldwijde financiële crisis (GFC). Wij zijn echter van mening dat de term ook van toepassing is op hoe men moet beleggen. Hogere kapitaalkosten veranderen de manier waarop zowel bedrijven als investeerders op zoek zijn naar rendement. Het legt met name de verantwoordelijkheid bij selectiviteit en een actieve benadering van beleggen.

Het tijdperk van ultralage rentetarieven verstoorde de processen voor kapitaalallocatie. Zoals we in onze vooruitzichten voor 2024 hebben onderzocht, Navigeren door verandering: drie drijfveren voor investeringspositionering op lange termijn, was het bijna irrelevant of een organisatie een goed of slecht bedrijfsmodel had; Goedkoop kapitaal was direct beschikbaar om zelfs de meest niet-levensvatbare bedrijven te ondersteunen. De terugkeer van hogere leenrentes heeft het landschap voor bedrijven drastisch veranderd, waarbij het nu veel moeilijker is om aan financiering te komen en investeerders kritischer zijn over waar ze kapitaal aan willen toewijzen.

Hoewel we verwachten dat de rentetarieven zullen dalen van hun huidige hoogtepunten, lijkt het nieuwe normaal zeker hoger te zijn dan het ongewoon lage niveau van vóór de pandemie. Dit zal bedrijven dwingen harder te werken om te concurreren om investeerderskapitaal en, nu de lat hoger ligt, zullen sommige bedrijven succesvoller zijn dan andere. Inderdaad, veel bedrijven zullen failliet gaan. Bijgevolg moeten beleggers een rigoureuzere benadering van effectenselectie hanteren, waardoor het belang van diepgaande kennis van de sector toeneemt.

Een hogere lat voor bedrijven is voorstander van actief beheer

Het tijdperk van lage rentetarieven viel ook samen met de groei van passieve beleggingsstrategieën die waren ontworpen om de markt te volgen. Fondsen die benchmarks op de voet volgen, hebben een plaats om bepaalde beleggingsdoelstellingen te bereiken. Maar in een omgeving met hogere kapitaalkosten zijn wij van mening dat een actieve benadering van de selectie van effecten beter geschikt is om de winnaars van de verliezers te scheiden en buitensporige rendementen te genereren.

Dit wordt bevestigd wanneer we kijken naar actieve versus passieve rendementen binnen Amerikaanse aandelen in verschillende renteomgevingen. Op basis van gegevens die teruggaan tot 1990 presteerde het gemiddelde passieve fonds beter dan het gemiddelde actieve fonds wanneer het rendement op de 10-jarige Amerikaanse staatsobligatie 3,50% of lager was. Wanneer de rente echter hoger is dan 3,50%, zoals we in de nabije toekomst verwachten, ligt het gemiddelde actieve Amerikaanse aandelenfonds historisch gezien voorop. Dit is natuurlijk gebaseerd op het gemiddelde actieve en passieve fonds, en actieve beheerders met bewezen onderzoekscapaciteiten en een sterke staat van dienst zouden ernaar streven het gemiddelde te verslaan.

De innovatiekloof – versterkt

Het zijn niet alleen hogere kapitaalkosten die ons doen geloven dat beleggers die diepgaand onderzoek doen, de komende jaren zullen worden beloond. De omvang van de verschuivingen die zich in de economie voordoen, vergroot de potentiële kloof tussen de seculiere winnaars en de bedrijven die het grootste risico lopen om te worden gedesintermedieerd. Jarenlang is deze kloof te zien geweest in de technologiesector, aangezien innovatieve parvenu's geheel nieuwe industrieën creëerden of traag reagerende gevestigde exploitanten verdrongen.

Deze creatieve destructie is al overgeslagen naar andere sectoren, en snelle vooruitgang op het gebied van kunstmatige intelligentie (AI) en andere nieuwe technologieën zal de kloof waarschijnlijk vergroten. Het is vooral duidelijk in de gezondheidszorg, waar farmaceutische en biotechbedrijven in een toenemend tempo nieuwe klassen van nieuwe therapieën creëren.

Net als bij andere innovatiegolven zullen niet alle bedrijven een effectieve strategie hanteren. Degenen die dat niet doen, lopen het risico marktaandeel te verliezen aan concurrenten of zullen beleggers afschrikken door hun onvermogen om de winst zo snel te laten groeien als evoluerende concurrenten. Amerikaanse largecapbedrijven die bijvoorbeeld geld voor onderzoek en ontwikkeling (R&D) hebben toegezegd om innovatie mogelijk te maken, presteerden beter dan bedrijven die dat niet deden (zie onderstaande grafiek). Vanuit een beleggingsperspectief zijn wij van mening dat een diepgaand begrip van de structurele krachten die een rol spelen, in combinatie met deskundig onderzoek naar de bedrijfsstrategie, essentieel zal zijn om veranderingen het hoofd te bieden en extra rendement te genereren.

Innovatie is belangrijk: de voordelen van onderzoek en ontwikkeling op het rendement op Amerikaanse aandelen

De outperformance van R&D-aandelen met het hoogste kwintiel ten opzichte van Enterprise Value is de voortzetting van een decennialange trend, terwijl de outperformance van R&D-to-sales een weerspiegeling is van de meer recente massale investeringen in de digitalisering van de wereldeconomie.

Bron: Empirical Research Partners, april 2022. Aandelen met een grote kapitalisatie, relatief rendement op de hoogste en laagste kwintielen van geselecteerde factoren. Gelijk gewogen maandelijkse gegevens samengesteld tot jaarperioden. Tien jaar eindigend medio april 2022. R&D Stock-to-Enterprise Value is de geactiveerde voorraad R&D-uitgaven, geaccumuleerd over een periode van drie tot acht jaar, afhankelijk van de sector, in verhouding tot de ondernemingswaarde.