Quick View – Het besluit van de Fed in maart: de harde cijfers overtroeven beleidsonzekerheid

Sinds de lancering van de economische agenda van president Trump – met een aanzienlijke portie tarieven – is de markt met de zweep geslagen terwijl ze probeert te ontcijferen wat onderhandelingsgebral is en wat waarschijnlijk zal worden uitgevoerd. In deze context keken beleggers uit naar de manier waarop de Fed de potentiële economische impact beoordeelt van een reeks beleidsvoorschriften, waaronder die met betrekking tot handel, immigratie, fiscaal beleid en regelgeving.

Aan het einde van de persconferentie van voorzitter Jerome Powell kunnen we gerust stellen dat de Fed - wellicht in tegenstelling tot een bullish markt - een afwachtende houding aanhoudt.

Ondanks het terugkerende thema van onzekerheid in de verklaring van de Fed en de persconferentie van voorzitter Powell, waren we op het eerste gezicht relatief verrast door het gebrek aan havikachtige retoriek. De dreiging van tarieven, vooral als tegenmaatregelen tot een totale handelsoorlog leiden, vormen immers een opwaarts risico voor de inputkosten en de consumentenprijzen. Bovendien is de neerwaartse inflatietrend afgezwakt, vooral voor goederen.

De afwezigheid van havikachtigheid is echter niet hetzelfde als verruimingsgezindheid en de daarmee gepaard gaande steun voor risicovollere activa, ondanks het feit dat veel sentimentsenquêtes verzuren. Maar in de nasleep van het besluit van de Fed is dat hoe de markten de aanpak van de centrale bank lijken te interpreteren. Aan de andere kant zijn wij van mening dat voorzichtigheid geboden is, aangezien uit de cijfers bleek dat de Fed weinig andere keus had dan vast te houden aan het verwachte rentetraject van haar vergadering in december. De reden waarom, wordt naar onze mening genuanceerd onthuld ten opzichte van andere onderdelen van de bijgewerkte samenvatting van de economische projecties.

Niets te zien hier, mensen?

Voorzitter Powell herhaalde zorgvuldig dat de harde gegevens solide blijven, en harde cijfers zullen bepalen hoe de Fed het beleid kalibreert.

Het werkloosheidspercentage heeft zich op een laag niveau gestabiliseerd en inflatie blijft zich richten op de doelstelling van de centrale bank. De impact van het verzuurde sentiment is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de neerwaartse bijstelling van de economische groei voor 2025 van 2,1% naar 1,7%. Ook het werkloosheidspercentage van dit jaar is licht naar boven bijgesteld van 4,3% naar 4,4%. De kiem van een raadsel waarin de Fed zich mogelijk zou kunnen bevinden, is te vinden in de raming voor 2025 voor kern inflatie die stijgt van 2,5% naar 2,8%.

Aan de ene kant zouden lagere economische groei zich kunnen lenen voor de meer dovish houding die de markt snel vasthield, terwijl hogere inflatie bij veel Fed-leden angst zou kunnen veroorzaken om vast te houden aan hun verwachte traject van nog twee renteverlagingen in 2025. Belangrijk is dat de bank nog steeds verwacht dat inflatie de doelstelling van 2,0% van de Fed in 2027 zal bereiken.

Dat optimistische scenario is er naar onze mening waarschijnlijk van uitgegaan dat de handelsoorlog niet escaleert, maar dat het resultaat een enkele, vervroegde opwaartse verschuiving van het prijsniveau is. De geschiedenis leert ons dat de uitkomsten van handelsoorlogen veel breder kunnen zijn, met veel gevolgen die moeilijk te voorzien zijn. Het afstoffen van de inmiddels beruchte term tijdelijk Het beschrijven van de mogelijke impact van tarieven op inflatie zou zorgwekkend moeten zijn voor beleggers.

Gevolgen voor de markt

Beleidsverschuivingen zijn van nature bedoeld om reële economische gevolgen te hebben. Het herschikken van bestaande handelsrelaties en regelgevingskaders zal ongetwijfeld een aanzienlijke impact hebben op de manier waarop bedrijven kapitaal toewijzen. Totdat we meer duidelijkheid krijgen over welke beleidsvoorstellen definitief zijn en de beoogde - en onbedoelde - gevolgen ervan beoordeeld hebben, denken we dat bedrijfsmanagers terughoudend zullen zijn met het nemen van grote beslissingen over kapitaalallocatie. Dit alleen al illustreert hoe onzeker een rem is op de economische groei.

Evenzo zou je verwachten dat financiële markten zich rationeel gedragen in dergelijke periodes van beleidsonzekerheid, iets wat indruist tegen de aanvankelijke “risk-on-reflex” van beleggers. Lagere groeiverwachtingen kunnen een voorbode zijn van lagere rentes, maar nu een economie die al heel lang als notoir laat cyclisch is gecategoriseerd, kunnen groei-downgrades flirten met een economische krimp. Dat is niet de aanzet tot lagere rentes die beleggers – of president Trump – willen.

Hoewel de markt en de Fed relatief op één lijn zitten wat betreft het verwachte traject van de federal funds rate (waarbij de eerste iets meer dovish is), betekenen uiteenlopende inflatie- en groeiverwachtingen dat de situatie mogelijk volatiel is. Wij denken niet dat dit het moment is om grote veranderingen door te voeren in de positionering van duration - zelfs nu de aandacht van de markt en de Fed verschuift van het prioriteren van inflatie naar het ondersteunen van mogelijk falende groei.

Maar nu een haalbare oplossing voor deze handelsimpasse mogelijk is en de gelijktijdige economische cijfers stabiel blijven, denken we dat het misplaatst zou zijn om de risico's van portefeuilles aanzienlijk te verminderen. Integendeel, uiteenlopende economische trajecten, sterke balansen van wereldwijde bedrijven en tekenen van leven in Europa versterken allemaal de logica die ten grondslag ligt aan wereldwijd gediversifieerde aandelen en vastrentend portefeuilles die bestaan uit hoogwaardige namen.

 

Diversificatie garandeert geen winst. Ook neemt diversificatie het risico op beleggingsverliezen niet weg.